Depresja to choroba, na którą zapada coraz więcej osób niezależnie od szerokości geograficznej, na której żyją. Z szacunków Światowej Organizacji Zdrowia (WHO) wynika, że do 2020 r. będzie drugą chorobą co do częstotliwości występowania, a do 2030 r. – zajmie pierwsze miejsce. Co to jest depresja? Jakie są jej rodzaje i czym się objawia? Jakie są skuteczne metody lecenia depresji? Oto nasz przewodnik.
Co to jest depresja?
Depresja to choroba, która jest jednym z najczęstszych zaburzeń psychicznym. Na całym świecie cierpi z jej powodu ponad 350 milionów ludzi w każdym wieku. Częściej zapadają na nią kobiety niż mężczyźni. W skrajnych przypadkach nieleczona może prowadzić do samobójstwa. Istnieją skuteczne psychologiczne i farmakologiczne metody leczenia tej choroby.
Depresja czasami jest mylona z gorszym samopoczuciem, tymczasem istotnie różni się od zwykłych wahań nastroju i krótkotrwałych reakcji emocjonalnych na wyzwania życia codziennego. Zwłaszcza przy długotrwałym i umiarkowanym lub ciężkim nasileniu depresja może bardzo poważnie zagrażać zdrowiu i życiu. W takiej sytuacji osoba dotknięta chorobą nie tylko bardzo poważnie cierpi, ale także źle funkcjonuje w pracy, szkole i w swoim środowisku.
W najgorszym przypadku depresja może prowadzić do samobójstwa. Każdego roku z powodu targnięć na własne życie umiera na świecie blisko 800 tys. osób. Jest to druga najczęstsza przyczyna śmierci osób w wieku 15-29 lat.
Objawy depresji
O diagnozowaniu depresji lekarze mogą mówić dopiero w sytuacji, gdy objawy tej choroby towarzyszą pacjentowi ponad dwa tygodnie. Dzięki temu można rozróżnić zwykłe obniżenie nastroju lub gorszy okres w życiu od choroby. Bo – jak podkreślają specjaliści – smutek, przygnębienie, gorsza kondycja psychiczna zdarzają się każdemu i są zjawiskiem normalnym. Jednak u zdrowej osoby te objawy mijają szybko, u chorej na depresje trwają znacznie dłużej.
Główną oznaką depresji jest utrata poczucia sensu życia, co pociąga za sobą zobojętnienie i bierność w większości sfer życia, ustanie aktywności, zamknięcie w sobie. Niekiedy towarzyszą temu stany lękowe, całkowita apatia, a dodatkowo chory ma poczucie bycia nierozumianym przez bliskich. Wszystko to, co sprawiało mu dotychczas przyjemność, staje się całkowicie obojętne.
U chorych obserwuje się także zaburzenia uwagi i koncentracji, a także problemy ze snem; w stanach ciężkich proste czynności życia codziennego, takie jak: mycie się, ubranie, wyjście z domu, mogą sprawiać poważne trudności. Wśród osób cierpiących z powodu depresji często także mamy do czynienia z niską samooceną, własnym poczuciem niskiej wartości, przeświadczeniem o byciu nic niewartym. U chorych w takim stanie może pojawić się nie tylko chęć odebrania sobie życia, ale także może dojść do prób samobójczych. Częstym objawem są czarne i pesymistyczne myśli, brak wiary w to, że będzie lepiej, utrata poczucia sensu życia.
Objawom psychicznym towarzyszą też objawy fizyczne. Do najczęstszych należą: ciągłe zmęczenie, bezsenność albo nieustająca potrzeba snu, bóle głowy, brak apetytu lub jego nadmiar i związane z tym spadek lub wzrost wagi, zmniejszone libido, suchość w gardle, zaburzenia menstruacyjne.
Prawdziwe cierpienie?
Osoby chorujące na depresję często spotykają się z całkowitym brakiem zrozumienia wśród osób zdrowych, które nie widzą obiektywnych powodów do tego, by chory czuł się rzeczywiście chory. Bo jak ktoś – pytają laicy – kto ma świetną pracę, doskonale zarabia, ma zdrowe dzieci i piękną żonę, niczego mu w życiu nie brakuje, może mieć depresję?
Tymczasem to choroba, która często nie ma nic wspólnego z obiektywnymi czynnikami zewnętrznymi, czyli tym, co realnie w życiu chorego się dzieje. Jego problemy, ból, który odczuwa, są absolutnie realne, a nie urojone, chory naprawdę nie może spać lub śpi za długo, nie ma apetytu lub ma nadmierny i rzeczywiście uważa siebie za nic niewartego, choć obiektywnie jest człowiekiem sukcesu.
Wysyłam...