W kontekście leczenia uzależnień jest to terapia, która skupia się na modyfikacji dysfunkcjonalnych wzorców myślowych i zachowań podtrzymujących nałóg. Metodyka ta opiera się na ugruntowanych modelach uczenia się oraz terapii schematów, które umożliwiają rozwijanie adaptacyjnych strategii radzenia sobie z głodem substancji psychoaktywnej lub kompulsywnych zachowań. Techniki poznawcze pomagają pacjentom w identyfikacji i restrukturyzacji irracjonalnych przekonań oraz wzmocnieniu samokontroli, zaś elementy behawioralne koncentrują się na wprowadzaniu pozytywnych zmian w funkcjonowaniu emocjonalnym i społecznym.